Jouw tweeling positief & ontspannen opvoeden

Aandacht hebben voor de onderlinge verschillen, maar geen onderscheid willen maken tussen de kinderen. Dat is de grootste uitdaging van tweelingouders.

Je vindt het zo bijzonder dat je het tweeling-zijn van zo dichtbij mag meemaken, maar wat brengt het tweelingouderschap veel vragen met zich mee.

Je hebt het internet afgestruind, je aangemeld bij diverse tweelinggroepen op Facebook, meerdere hulpverleners en andere ouders om advies gevraagd en alle informatie over tweelingen als een spons opgezogen. Maar in de praktijk werkt het met een tweeling toch anders.

Er komen steeds meer opvoedmomenten waarbij je rekening wil houden met hun eigen ik, zonder hun tweelingband te vergeten.

Jouw rationele benadering hierop lijkt steeds minder goed te werken. Je blijft maar doen wat je altijd doet, ook al twijfel je of dit het beste is.

Jaloezie komt jullie huis niet binnen, echt niet!

Jij probeert alles wel zo eerlijk mogelijk verdelen. Je telt nog net niet elk chipje dat je aan de kinderen geeft (of misschien ook wel). En heeft een van hen meer aandacht nodig, bijvoorbeeld met fysiotherapie, dan doe je er alles aan om de ander net zoveel tijd & aandacht te geven op een ander moment. Wat voel jij je schuldig als dit niet lukt.

Je wordt zo ontzettend moe van alle strijd in huis.

Of ze ruziën met elkaar om dat ene stuk speelgoed (waarvan jullie er gewoon twee hebben), of jij moet wéér boos worden omdat ze niet luisteren. Je voelt je op sommige dagen meer een politieagent dan een ouder. Jouw energie wordt elke dag minder en jouw lontje steeds korter. Zo had jij je het tweelingouderschap niet voorgesteld.

Ondanks dat jullie zo je best doen om te benadrukken dat ze uniek zijn, ziet jullie omgeving hen vooral als “de tweeling”.
Ze worden veel met elkaar vergeleken, waardoor eentje al snel ‘beter’ of ‘leuker’ lijkt dan de ander. Anderzijds begrijpt jouw omgeving niet dat een tweeling andere wensen & behoeftes heeft dan eenlingen. Hierdoor voel jij je vaak onbegrepen als tweelingouder, maar je bent vooral bang dat hun eigen ontwikkeling daar schade van ondervindt.

Ook al weet je dat dat niet het beste is voor jouw tweeling. Dan zie je over een paar maanden die tweelingband niet meer als bijzonder en magisch, maar als een mega last. Je houdt helemaal geen rekening meer houdt met die “oh zo bijzondere” tweelingband en met hun eigen ontwikkeling. Kijken we dan wat verder de toekomst in (hallo glazen bol!); dan wordt het maken van eigen keuzes voor studie, werk, relaties voor jouw kinderen wel heel lastig, want ze worden bewust en onbewust teveel beïnvloed door tweelingbroer of -zus. Doen waar je gelukkig van wordt, is op deze manier wel heel lastig.